Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

unfortunately, drugs do not work

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αμα δεν ξέρεις μην μιλας

Ανώνυμος είπε...

sex .... rock n roll καταστρέφεις μια ολοκληρη γενιά

αιώνια δευτερόλεπτα είπε...

Πω πω συμπάθειες...!
Καταρχήν δεν εκφέρω προσωπική άποψη αν και δεν έχω τις καλύτερες των εντυπώσεων για το αν δουλεύουν τα "ντρόγκια" από τη σφαίρα της εμμεσοάμεσης εμπειρίας μου... Παραθέτω ένα βίντεο και υποθέτω ότι το πρώτο σχόλιο απευθύνεται στους δημιουργούς του κι όχι σε μένα. Το άλλο σχόλιο είναι προβληματικά ασαφές.

τα σέβη μου πάντως στους σχολιαστές

Ανώνυμος είπε...

Θα μπω "σφηνα" στην κουβέντα και θα πω ότι η φαινομενολογική παρατήρηση του συγκερασμού μίας ουσίας με ένα υποκείμενο είναι προβληματική, διότι η κάθε ουσία μέσα από την συνεργασία με τα σώματά μας παράγει μία διαφορετική συνειδητότητα (consiousness) η οποία με την σειρά της τοποθετεί το υποκείμενο σε μία άλλη πτυχή της ύπαρξης, την οποία δεν μπορεί να συναισθανθεί κανείς εφόσον δεν έχει έρθει σε επαφή με την ουσία καθεαυτή.

Δεύτερον, οι κακές εντυπώσεις για την χρήση ουσιών, δημιουργούνται από τον αρνητικό αντίκτυπο που έχουν (ορισμένες) στις ζωές υποκειμένων, που αυτός με την σειρά του δημιουργείται

1ον: απο την παρανομια τους που δημιουργει υποκουλτουρες, τελετουργικα και εθισμους.

2ον: απο απόψεις όπως του "αιωνια δευτερόλεπτα" που εξοστρακίζουν πάσα ύπαρξη που χρησιμοποιεί ουσίες για δικούς της λόγους

3ον: λόγω του 2 δημιουργούνται μυθεύματα και δεν υπάρχει σωστή μελέτη της βιβλιογραφίας ωστε να γίνεται υπεύθυνη χρήση.

Και επιτέλους, ακόμη και καταστροφικές να είναι οι συνέπειες μιας ουσίας, ποιοί είμαστε εμείς για να επιβάλλουμε την αυταξία της ζωής στους πάντες? Μήπως να ποινικοποιήσουμε και την αυτοκτονία?

αιώνια δευτερόλεπτα είπε...

Πολύ ωραία ζητήματα.
1
Τα "αιώνια δευτερόλεπτα" δεν εξοστρακίζουν καμία ύπαρξη με σημείο αναφοράς τις "ουσίες"... Όπως διατυπώνεται και πάνω αριστερά στο ιστολόγιο ο κόσμος με τον οποίο θεωρώ ότι πρέπει να τελειώνουμε είναι: Των μπάτσων, των αφεντικών, της ιδιοκτησίας, της εξουσίας, της ηθικής, της θρησκείας, της ματαιοδοξίας...
2
Η σχέση μεταξύ ουσίας και ύπαρξης είναι διαμεσολαβημένη από το κοινωνικό και υπόκειται σε μια συγκεκριμένη κάθε φορά ηθική και ιδεολογία. Η φαινομενολογική παρατήρηση υπάρχει μέσα και στον ίδιο τον χρήστη τόσο πριν και κατά τη διάρκεια του "ξεδιπλώματος της νέας πτυχής της ύπαρξης" όσο και μετά. Ο χρήστης δεν μπορεί να συναισθανθεί τη συνεργασία με την ουσία αυτή καθεαυτή μια και ο ίδιος είναι φορέας της κοινωνικής προσλαμβάνουσας.
3
Δεν νομίζω ότι η παρανομία είναι που δημιουργεί την υποκουλτούρα, τα τελετουργικά και τους εθισμούς. Ολόκληρες κοινότητες συνέχονται από κώδικες που όσο έχουν να κάνουν με την παρανομία άλλο τόσο έχουν να κάνουν και με τις ουσίες. Είναι οι συγκεκριμένες κάθε φορά ηθικές και ιδεολογίες που προανέφερα.
4
Γράφεις: "λόγω του 2 δημιουργούνται μυθεύματα και δεν υπάρχει σωστή μελέτη της βιβλιογραφίας ωστε να γίνεται υπεύθυνη χρήση". Εδώ νομίζω ότι υπάρχει μια αντίφαση μερ αυτό που γράφεις παραπάνω: "η κάθε ουσία μέσα από την συνεργασία με τα σώματά μας παράγει μία διαφορετική συνειδητότητα (consiousness) η οποία με την σειρά της τοποθετεί το υποκείμενο σε μία άλλη πτυχή της ύπαρξης, την οποία δεν μπορεί να συναισθανθεί κανείς εφόσον δεν έχει έρθει σε επαφή με την ουσία καθεαυτή".
Η απόσταση που θα υπάρχει πάντα ανάμεσα στο εγχειρίδιο της ουσίας και την "άλλη πτυχή της ύπαρξης" που θα είναι πάντα μοναδική, είναι νομίζω ο χώρος που καλλιεργούνται τα μυθεύματα. Κι όχι η άγνοια της βιβλιογραφίας...
5
Από πού συνάγεται αγαπητέ/ή ανώνυμε/η η θέση μου ότι η ζωή έχει αυταξία;
6
Η προσέγγισή μου στο ζήτημα των ουσιών είναι πολύ κοντινή σ' αυτή του Μίχαελ Σνάϊντερ στο βιβλίο: Νεύρωση και Πάλη των Τάξεων.

τα σέβη μου

nektarini είπε...

αρχικα να συμφωνήσω ότι, από τη στιγμή που επιχειρούμε αναφορά στο ''συγκερασμό'' ουσίας -υποκειμένου, η φαινομενολογική παρατήρηση είναι αναπόφευκτη, δεδομένου ότι αφετηρία είναι μια κοινή (και ασφαλώς διαμεσολαβημένη απο την κοινωνική συνθήκη) περιοχη του αισθητού

όμως το ερώτημα ''από ποια αφετηρία αφορμάται η χρήση της ουσίας ''το εξοβελίζουμε; νομίζω πως όχι, καθώς ορίζει τα αποτελέσματα σε βαθμό που κάποτε να τα προδιαγράφει

nektarini είπε...

οπωσδήποτε αντιλαμβάνομαι την επιθυμία κάποιου να απομακρυνθει απο τον εαυτο του, να διευρυνει την αφετηριακη του προοπτικη, να συλλάβει την υπερβατική - αν και γι' αυτο καθόλου λιγότερο πραγματική -διασταση που πάντοτε διαφευγει στο εσωτερικο οσων αναδυονται μπροστα
μας (όπως ο ορίζοντας για το θαλασσοπόρο, κατά τη δημοφιλή παρομοίωση). συμμερίζομαι τη δίψα του να αποσύρθει, να αισθανθει τα υπαρξιακά βαρη να μετατοπίζονται, να διευρύνει τη συνείδηση έναντι(α)στον αισθητο υλικό κοσμο. ή και χίλια άλλα ενδεχόμενα που μάλλον ούτε
μου περνούν απ' το μυαλό, καθώς η μέχρι σήμερα εμπειρία μου από ουσίες είναι ασήμαντη (ως και την ασπιρινη αποφεύγω :) στην πρώτη επαφή μου με αυτή, με είχε συγκλονίσει η φλεγόμενη νιτσεικη επιθυμία της '' αθωότητας του γίγνεσθαι'' , η διονυσιακή κατάφαση του κόσμου ως εχει, χωρίς δυνατότητα αφαίρεσης, εξαίρεσης, επιλογής.. το να καταφέρει κανείς να ζει τη στιγμή, σε αρμονία με τους δαίμονές του. Η προοπτική της λύτρωσης από την αγωνία της περατότητας, η ανακούφιση
που φερνει η υπέρβαση των φορτικων δεσμών παρελθόντος και μέλλοντος

nektarini είπε...

επιλέγοντας τέτοια στάση, συνειδητοποιεί κανεις, ενδεχομένως, και τα ρίσκα : χρειάστηκαν εικοσιένα αιώνες για να να ξεπεραστεί η αριστοτελική νομοτελειακή αντίληψη ότι τα υποκείμενα εχουν ουσίες/ιδιότητες κοινές ανά είδος κι αναπόδραστες (λ.χ. λιονταρι-σαρκοφαγία) και να κατακτηθεί η δυνατότητα αποστασιοποίησηςαπο τους εξαναγκασμους φυσικού και ιστορικού κώδικα. να διαφανεί η
προοπτική να επιλεγεί ως θεμέλιο της ηθικής (κι οχι, δε θα απαλλαγούμε απ'αυτή ποτέ ''αιώνιε δευτερόλεπτε'' , ας ελπίσουμε πάντως να ξεφορτωθούμε την τρέχουσα) η ελεύθερη βούληση και δημιουργία, κι οχιπλέον οι καταναγκασμοί που επιβάλλει η μορφή/φύση/νόρμα/χημεία (ακραίο
καθημερινό παραδειγμα : ολα τα πρεζάκια ίδιο βλέμμα). ασφαλώς, στο βαθμό που η χρήση ουσιών αποτελεί εσωτερική υπόθεση, μειώνονται ακομη περισσότερο για το υποκείμενο οι πιθανοτητες να συγκρουστει με τις εξωτερικές συμβασεις. είναι κέρδος αυτό ; ενδεχομένως ναι. για
ποιον/ους ; και πόσο; απ' την άλλη, επιλέγοντας κάποιος να αποστασιοποιηθεί κατά το δυνατό απ' τη στενή υποκειμενικότητα, το εγώ,έχει την πολύτιμη ευκαιρία να συναντηθεί με τους αλλους για να
συνδιαμορφώσουν το πραγματικο όπως μπορεί να βιωθεί καθημερινά

κλείνοντας, αν και δε διαφωνώ ως προς το σχόλιο περί αυταξίας της ζωής, μειώνει σε κάτι αυτό την αξία της ; δε θεωρώ οτι υπάρχει οπτική που βρισκεται έξω ή πάνω απ'τη ζωη, είτε τέτοια που να της
παραχωρείται το προνομιο να αποκόπτεται απο το πεδίο δυναμεων του πραγματικού. συνεπώς, η όποια αξία αντίστοιχων πειραματισμών με τη συνειδητότητα, θα κριθεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, απο το αποτέλεσμα της διάδρασης που επιτυγχάνεται με την εκάστοτε κοινωνική συνθήκη

αντε να δω τώρα πώς θα ξυπνήσω το πρωί για τη δουλειά :)

Ανώνυμος είπε...

Αρχικά να διορθώσω ένα λάθος που μάλλον κατέστρεψε την πορεία της κουβέντας:

εγραψα:
3ον: λόγω του 2 δημιουργούνται μυθεύματα και δεν υπάρχει σωστή μελέτη της βιβλιογραφίας ωστε να γίνεται υπεύθυνη χρήση.
Αλλα εννοούσα λόγω του -1-.


Δεύτερον, αν και δεν έχω διαβάσει το βιβλίο που προτείνεις, αιώνια δευτερόλεπτα, θα ήθελα να επισημάνω ότι συγκερασμοί σωμάτων με ουσίες (φυσικές, ημισυνθετικές αλλά και χημικές) λαμβάνουν χώρα από την αρχή της παρουσίας του ανθρώπου στον πλανήτη, πολλές φορές μέσα από πνευματιστικές τελετές, ή και εντεταγμένες στην κοινωνική θέσμιση γιορτές που είχαν να κάννουν άλλοτε με την κάθαρση, άλλοτε με κάτι πιό διονυσιακό.
Κάποιες φορές η βρώση ουσιών συνέβαινε για πιο πρακτικούς λόγους (πχ μάσημα φύλλων κόκας από ιθαγενείς της νοτίου αμερικής για καλύτερη απόδοση στα μεγάλα ύψη).

Η γνώμη μου είναι ότι οι ουσίες και η χρήση τους στο σήμερα, πρέπει να απεκδυθούν από τα street μυθεύματα που τις περιλαμβάνουν, και να εντοπιστούν οι λόγοι που η κάθε κατηγορία ουσιών είναι στην παρανομία ξεχωριστά. Να συνηδειτοποιήσουμε ότι άλλες απο αυτές παραμένουν παρανομες ωστε να συντηρούνται οι εθισμοί και οι τελετές, και άλλες διότι η σκέψη και τα συμπεράσματα που παράγουν είναι αρνητικά ως προς το υπάρχον.

Το ποσοστό των ανθρώπων που μετά απο την πρώτη τους εμπειρία με ενθεογενή (πχ μανιτάρια ψυλοκιβίνης, LSD, ayahuasca και πολλά άλλα) επιστρέφουν στην παρούσα πραγματικότητα με αρνητικά συμπεράσματα για την κοινωνική της θέσμιση αγγίζει το 100%.

Και αν κάποιος πεί "δηλαδη πρέπει να φάμε μανιταρια για να αντιληφθούμε ότι όλα ειναι σκατα?" - εγώ θα απαντούσα ότι δεν θεωρώ αμελητέα σύμπτωση το ότι ζούμε σε έναν πλανήτη γεμάτο θαυμαστά φυτά που η βρώση τους σε κάνει να κοιτάς έξω από το κουτί. Δεν θεωρώ ότι η συνεχής τους παρουσία διπλα μας θα πρέπει να ξεγραφτεί στο όνομα μίας πιο "νηφάλιας" διαδρομής προς την αλήθεια. (αλήθεια, υπάρχει τέτοια???)