«Ο ξεριζωμένος δεν θεωρεί τίποτα μόνιμο. Όμως γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, βλέπει παντού έναν δρόμο. Εκεί που οι άλλοι συναντούν τείχη ή βουνά, ακόμη κι εκεί, αυτός βλέπει έναν δρόμο. Επειδή, όμως, βλέπει έναν δρόμο παντού, είναι αναγκασμένος πάντα να αφανίζει τα πράγματα στο πέρασμά του…Επειδή βλέπει δρόμους παντού, τοποθετείται πάντα στα σταυροδρόμια. Καμία στιγμή δεν μπορεί να ξέρει τι μπορεί να φέρει η επόμενη. Ό,τι υπάρχει το κατεδαφίζει, όχι χάριν της κατεδάφισης, αλλά για το δρόμο που περνάει μέσα απ’ αυτό».
“The destructive character”, Peter Demetz, 1978,
Η μετανάστευση, η προσφυγιά, ο ξεριζωμός, η φυγή, οι καταστάσεις που δοκιμάζουν τα όρια της ύπαρξης. Οι καταστάσεις που μετατρέπουν το "άβουλο θύμα" σε "δράστη", τη μοιρολατρία και τον θάνατο σε ζωή, το έρμαιο σε υποκείμενο με στόχους, προοπτικές και μια δυναμική που παράγει γεγονότα, παράγει ιστορία. Μια δυναμική που διαρκώς υπονομεύει τα σύνορα, τις πατρίδες, την παράδοση, την ηθική, το κατεστημένο, τη νομιμότητα, τον καθωσπρεπισμό. Τα υπονομεύει για να τα επαναπροσδιορίσει. Αγανάκτηση, οργή, μίσος, απελπισία, απόγνωση, απαντοχή, νοσταλγία, δύναμη από τους ξεριζωμένους. Τα καλύτερα υλικά για να γραφτεί μια ιστορία απότοκη των επιλογών του αστικού πολιτισμού...Τέλος πια με το αλαφροΐσκιωτο oriental. Θα τους συναντήσουμε στην βαριά σκιά της απελπισίας: αρχαία απειλή στις εξουσίες. Ραντεβού λοιπόν στα μητροπολιτικά οδοφράγματα του "εσωτερικού εχθρού!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου