μαθήματα του Δεκέμβρη

Σάββατο απόγευμα/πορεία από την κατάληψη της Λυρικής στο πάρκο κύπρου και πατησίων/σάββατο βράδυ/ και πάλι πίσω με τα πόδια στην Ακαδημίας για το αφημένο δίτροχο/ οι καιροί/ υγρασία/στους δρόμους και στα μάτια/ η κατάληψη έληξε/ θραύσμα Δεκέμβρη/πατησίων/ στα πεζοδρόμια/ αρχίζω να περπατάω στις κίτρινες ράγες για τους τυφλούς κλείνοντας τα μάτια/ τ' ανοίγω περιστασιακά/ φοβισμένα/ μα τί κάνω;/ σκοτάδι/ φως/ αφήνομαι στο σκοτάδι/ σκουντουφλάω στην αδιαφορία των περαστικών/ η δική μου αμφίεση για την γιορτή της "τέχνης"/ ανοίγω τα μάτια βρίζοντας/ ΑΣΟΕΕ/ μουσείο/ ΕΜΠ/ Εξάρχεια/ Στουρνάρη/ ζαλίζομαι/ η γεωμετρία των προπυργίων της ανυπακοής/ συνεχίζω να περπατάω με κλειστά μάτια στις κίτρινες πέτρινες ράγες/ Ακαδημίας/ η κλούβα της αστυνομίας λείπει/ δυο κατωθρώσκοντα πρεζάκια ζητιανεύουν μπροστά στην είσοδο της πρώην ανωθρώσκουσας κατειλημμένης Λυρικής/ τους φιλεύω/ χαμογελάω ειρωνικά/ στην κανονικότητα που επιστρέφει με την εγκατάλειψη του ανθρώπινου/ δακρύζω/ και σκέφτομαι/ την εξέγερση/ το θραύσμα/ που με έμαθε να πασχίζω να μετατοπίζομαι/ από το φως στο σκοτάδι/ να μπαίνω στη θέση του άλλου/ να γίνομαι τυφλός για να εκτιμώ το φως και την αγωνία/ να μοιράζομαι το μίσος για την αδιαφορία/ αυτό δεν είναι αλληλεγγύη;