Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007

μικροαστική ανατομία


άχρηστος νιώθω

ανίκανος παραλυμένος


σαν ένα σκυλί στην άκρη του πεζοδρομίου

που επεξεργάζεται ακίνητο την ανατομία του

σε ένα ξεκοιλιασμένο από τα αυτοκίνητα

πτώμα ενός άλλου σκυλιού


ας το ομολογήσω έστω και τώρα ότι

πάντα λοιδορούσα τους λυτρωμένους

είτε αυτούς που δεν διστάζουν να δείχνουν

τα εντόσθια τους στον κόσμο

είτε τους φιλεύσπλαχνους νοσοκόμους τους


από την περιέργεια έως τον κυνισμό

η ιστορία του βλέμματος μου

γράφτηκε πίσω από τις γρίλιες

εκεί που εκδικούμαι το λυτρωμό

αυνανιζόμενος, βιαζόμενος

και βιάζοντας


τα σύνορα του μικροαστού

είναι στις γρίλιες


η ανάσα του είναι το αεράκι

που φέρνει τα μαντάτα της γειτονιάς

γλύφει το μωσαϊκό

και προκαλεί ελαφρό ανέμισμα

στην κουρτίνα του σαλονιού


και η ελπίδα του

η φαιδρή σιγουριά

ότι αυτουνού "ποτέ δε θα του συμβεί"

Δεν υπάρχουν σχόλια: