Ο Λόγος γεννήθηκε για να αναβάλλει διαρκώς την Πράξη...

Ο Λόγος γεννήθηκε για να αναβάλλει διαρκώς την Πράξη. Την αναβάλλει επειδή δεν γνωρίζει ποιά μπορεί να είναι αυτή η πράξη, δεν γνωρίζει αν υπάρχει πράξη που θα πάρει τη θέση του, την πανίσχυρη εξουσία του. Την αναβάλλει γιατί πράγματι αυτή η "ομόλογη" Πράξη μπορεί να υπάρξει, αλλά θα είναι ασεβής ή ανέφικτη. Φοβάται (ο λόγος) ότι ακριβώς γι' αυτό, θα εκτελεσθεί κακοποιημένη, κολοβωμένη. Κι από μιά τέτοια εξαμβλωματική πράξη, θα αναιρεθεί ο ίδιος, θα προδοθεί και θα καταλυθεί -κι όλη αυτή η πανικόβλητη αναβλητικότητα του λόγου ίσως δεν είναι παρά η κρυπτική (ή η αγύρτικη ή η μασημένη;) προφητεία μιας μεσσιανικής έλευσης της Κοινής Πράξης.

Γιώργος Χειμωνάς,
Τα όνειρα της αϋπνίας: το ιερατείο του ύπνου
και η δια των ονείρων καύσις των αιρετικών της νύχτας, 1994

(Αυτή η σημείωση προστίθεται τα μεσάνυχτα της 29 του Μάρτη)
Άφησα το παράθεμα να πλανιέται εδώ μετέωρο για λίγες μέρες χωρίς σχολιασμό, δύσκολο στο να κατανοηθεί με την πρώτη ματιά, ακρωτηριασμένο από το συνολικό κείμενο, σαν ένα ποίημα που μπορεί να σταθεί και χωρίς τις πολλαπλές ερμηνείες που το συνοδεύουν. Προσθέτω λοιπόν την διαφωνία μου με την καθολικότητα της ισχύος αυτού του παραθέματος. Ίσως να βρίθει αφέλειας, ίσως να θέλει να πολεμήσει προσχήματα, ίσως να θέλει να ξεπεράσει τον ίδιο του τον συγγραφέα. Σε αντίθεση πάντως με τον Χειμωνά πιστεύω στον Σαρτρ όταν διατυπώνει: οι λέξεις είναι πράξεις. Ακόμη και στην γλώσσα των άπραγων...

Τι θα γίνει με την Παλαιστίνη;

14 Μάρτη 2008, Bilin, Παλαιστίνη, πορεία ενάντια στον διαχωριστικό φράχτη, πλαστικές σφαίρες, τραυματισμοί παλαιστινίων και αλληλέγγυων ισραηλινών αλλά και ανθρώπων από διάφορες άλλες χώρες, συλλήψεις, αλαζονεία, θλίψη και οργή...

Ο αποκλεισμός της Γάζας και η συνεχιζόμενη παράνομη συλλογική τιμωρία των κατοίκων της από το Ισραήλ είχε σαν αποτέλεσμα την εκτόξευση των τιμών των τροφίμων. Πολλά είδη τροφίμων, φάρμακα και άλλα αγαθά, όπως τα κατασκευαστικά υλικά δεν είναι πλέον διαθέσιμα. Υπάρχει μηδενικό απόθεμα για 91 φάρμακα. Τα νοσοκομεία δηλώνουν μηδενικό απόθεμα φαρμάκων της παιδιατρικής, αντιβιοτικών, φαρμάκων για χρόνιες ασθένειες, για τη θεραπεία του καρκίνου, για τους νεφροπαθείς και της IV γλυκόζης. Επιπλέον υπάρχουν ελλείψεις στον μηχανολογικό εξοπλισμό για την αιμοκάθαρση. Υπάρχει αύξηση των περιστατικών διάρροιας στα παιδιά και το ενδεχόμενο ξεσπάσματος τυφοειδούς πυρετού και ηπατίτιδας εάν δεν αρθεί η πολιορκία. Ο αποκλεισμός των συνόρων είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο δεκάδων Παλαιστινίων που έχρηζαν επείγουσας ιατρικής θεραπείας, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων καρκινοπαθών στο τελευταίο στάδιο, στους οποίους απαγορεύτηκε η είσοδος στο Ισραήλ ή στην Αίγυπτο από τη Shin Bet [μυστική υπηρεσία του Ισραήλ]. Σε δεκάδες ακόμη αρρώστους αρνήθηκαν την πρόσβαση σε νοσοκομεία στο Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και τη Δυτική Όχθη. Τριανταοκτώ εξ αυτών, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, πέθαναν τις δύο τελευταίες εβδομάδες. Χίλιοι από αυτούς τους ασθενείς οδεύουν προς το θάνατο!

Τα καύσιμα σπανίζουν εξαιρετικά και είναι ακριβά. Το κλείσιμο εργοστασίων είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια θέσεων εργασίας για περισσότερους από 80.000 εργάτες. Περιττό να ειπωθεί ότι εν τω μεταξύ οι Ισραηλινές Δυνάμεις Κατοχής εξακολουθούν να βομβαρδίζουν και να επιτίθενται στη Γάζα, να σκοτώνουν Παλαιστινίους, κυρίως παιδιά και αμάχους, αδιακρίτως.

(Από το site: the electronic intifada)

Απολύομαι...!!!

Τούτες τις μέρες που η υπόθεση του ασφαλιστικού είναι στο προσκήνιο επιλέγω να παραθέσω ένα απόσπασμα από την υπόθεση του εργασιακού. Δεν μπορεί να έχει μόνο σημασία το πως θα περάσουμε τα γεράματά μας αλλά, σαφώς πιο σημαντικό, το πώς θα ζήσουμε μέσα στους εργασιακούς χώρους. Πρόκειται για μια επιστολή που απευθύνεται από την συντρόφισσα Γιάννα προς αλληλέγγυους και φίλους και αφορά την υπόθεση της απόλυσής της. Γεγονότα που εξελίχθηκαν πριν σχεδόν δύο χρόνια και παρατίθενται εδώ όχι για να αναβιώσουν περασμένες καταστάσεις αλλά για να επιβεβαιώσουν μια ακόμη φορά την παραδοσιακή εργασιακή συνθήκη. Εκτός των άλλων, εν γνώσει της προβληματικότητας για ενδεχόμενη αυθαιρεσία όσον αφορά την "ανοιχτή" δημοσίευση της επιστολής, πρόκειται και για αγωγή εργασιακής στάσης και συντροφικού ήθους που δεν πρέπει να μένει μεταξύ ημετέρων. Εξάλλου δεν θεωρώ ότι οι άνθρωποι που επισκέπτονται εδώ το ιστολόγιο είναι άσχετοι...


Όταν πληροφορήθηκα από την Ταμία της εταιρίας ότι θα αναλάβω ξανά τις ταμειακές εργασίες (καταθέσεις και αναλήψεις από τράπεζες, μεταφορές σε καθημερινή βάση μεγάλων χρηματικών ποσών, πληρωμές λογαριασμών, εφορία, ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, κλπ) πήρα την απόφαση να αρνηθώ τις εργασίες αυτές λόγω των συνθηκών κάτω από τις οποίες μου επιβαλλόταν η εκτέλεσή τους.
Συγκεκριμένα θα έπρεπε να αντιμετωπίσω μια εξαιρετικά αγχωμένη Ταμία που κάνει τις πληρωμές, όταν τις κάνει, στο "παρά ένα" και όταν έχει το περιθώριο στο "και ένα". Με άλλα λόγια αρνήθηκα να είμαι η τελική αποδέκτης της ανοργανωσιάς και της προχειρότητας και κατά συνέπεια του άγχους και της έντασης που αυτά συνεπάγονται. Για να το πω στη γλώσσα των εργαζομένων που κάνουν εξωτερικές δουλειές, δεν θέλησα να υποβάλλω τον εαυτό μου στον παραλογισμό εκείνον που λέει "πρέπει να γίνει ένα δρομολόγιο στη Γλυφάδα αλλά με υποχρεώνουν να περάσω πρώτα από το Μαρούσι..."
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω ότι για τέσσερα χρόνια η Ταμίας με απασχολούσε για δουλειές της, ποτέ όμως δεν ήμουν η προτίμησή της γιατί από ένα σημείο και μετά αρνιόμουν να πηγαίνω δυο ή τρεις φορές την ημέρα στην ίδια τράπεζα.
Δεν αρνήθηκα να συζητήσω την τροποποίηση αυτών των όρων ώστε να βρεθούν τρόποι να γίνεται η δουλειά πιο ανθρώπινα και συγχρόνως πιο αποτελεσματικά. Ωστόσο, αυτή μου η πρόθεση δεν βρήκε καμία ανταπόκριση. Επιπλέον, δεν κατάλαβα γιατί δεν υπήρξε καμία πρόθεση να αντικατασταθεί ο συνάδελφος που έκανε τα τελευταία δυο χρόνια τη συγκεκριμένη δουλειά, εφόσον είχε δηλώσει έγκαιρα ότι παραιτείται από την εταιρία. Πρόκειται για μια περίεργη περικοπή προσωπικού αντιστρόφως ανάλογη των απαιτήσεων της δουλειάς.
Όλες οι δουλειές έχουν όρια στον τρόπο που εκτελούνται και τα αφεντικά δεν μπορούν να υποτιμούν ούτε να ταλαιπωρούν τον εργαζόμενο κάνοντας ό,τι γουστάρουν.
Η άρνησή μου λοιπόν για την οποία εκ των προτέρων κάποιοι είχαν ενημερώσει το αφεντικό που με περίμενε με λαχτάρα, έφερε αμέσως την απόλυσή μου. Μεταξύ άλλων μου είπε ότι δεν έχω από την αρχή τοποθετήσει τον εαυτό μου σωστά μέσα στην εταιρεία, εννοώντας ότι από την αρχή είχα αρνηθεί να τον μεταφέρω σα μοτο-ταξί με το μηχανάκι μου και είχα διεκδικήσει επιτυχημένα μαζί με συναδέλφους το επίδομα επικινδυνότητας, κάτι που στη συνέχεια έφερε την επιλεκτική μου απόλυση. Την απόλυση εκείνη αναγκάστηκε τότε να την ματαιώσει λόγω του ότι οι συνάδελφοι στάθηκαν αλληλέγγυοι και απαίτησαν να επιστρέψω.
Πιστεύω λοιπόν ότι το να απαλλαγεί από την παρουσία μου ήταν γι' αυτόν κάτι περισσότερο από επιθυμητό. Όντας μάλιστα..."γενναιόδωρος" -όπως όλοι όσοι εργαζόμαστε στον Κέδρο γνωρίζουμε- με απείλησε λέγοντας μου ότι αν αρνηθώ την απόλυσή μου, την οποία χαρακτήρισε ως "αγγελική", αφού για...καλή μου τύχη θα συμπεριελάμβανε και αποζημίωση, θα με απομάκρυνε από την εταιρεία με εξώδικο και θα τα βρίσκαμε στα δικαστήρια.
Τέτοια μεγαλοκαρδία ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα!
Από τις πρώτες στιγμές αυτών των γεγονότων συνάδελφοι και συναδέλφισσες απ' τον Κέδρο, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου, "Ο βιβλιοφρικάριος" και το Σωματείο Εξωτερικών Υπαλλήλων στάθηκαν αλληλέγγυοι δίπλα μου, με πολλές προτάσεις και μεγάλη διάθεση για δυναμικές αντιδράσεις, αφού δεν υπάρχει μόνο η λαίλαπα των αφεντικών, υπάρχει και και το αντίπαλο δέος.
Για λόγους καθαρά προσωπικούς τα αφεντικά του Κέδρου τη "γλύτωσαν" από μένα> Δέχομαι την αποζημίωση, αφού μετά από κάποιους μήνες σκόπευα έτσι κι αλλιώς να παραιτηθώ.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω του ανθρώπους με τους οποίους όλα αυτά τα χρόνια μοιράστηκα ειλικρινείς καλημέρες, βλέμματα κατανόησης, συνεργασία, αλληλεγγύη, μικρές αρνήσεις και μυστικά, αγκαλιές, απόψεις και αγωνίες. Αυτά είναι που έχουν αληθινή αξία στις μικρές πάλες της ταξικής μας ζωής.
Όσο για τα αφεντικά και τα τσιράκια τους , εύχομαι καλή θητεία στον ...πάτο, μαζί με όλους κείνους που μπροστά στο χαμηλό συμφέρον της στιγμής ξεπουλάνε και την εργασιακή και την ανθρώπινη συνείδησή τους.

Όλα είναι δρόμος κι όλα συνεχίζονται
Γιάννα Κ.

λιγότερο απ' όσο είχε φανταστεί, περισσότερο απ' όσο είχε ελπίσει

Ακούγεται ο Χορός του Τζόυς σε μερικά από τα στάσιμά του κάπου ανάμεσα στην περιπλάνηση του Οδυσσέα του -που είμαστε Εμείς- μέσα στην καθημερινή μας ζωή.


Στάσιμο πρώτο

Συλλογίστηκε ότι η προοδευτική επέκταση του πεδίου ανάπτυξης και εμπειρίας της προσωπικότητας συνοδευόταν παλινδρομικά από έναν περιορισμό της περιοχής συνδιαλλαγής των διαπροσωπικών σχέσεων


Στάσιμο δεύτερο

ισχυρός μέχρι τα ακραία όρια της αδυναμίας


Στάσιμο τρίτο

Νιώθω να υπάρχει μεσ' τα λόγια κάποιο κέντρισμα της σάρκας για ένα καινούργιο πάθος, μια σκιά σκοτεινότερη από την πρώτη που σκοτεινιάζει ακόμα και την αντίληψη που έχει για τον εαυτό του. Μια παρόμοια μοίρα βρίσκεται στο δρόμο του και οι δυο αγανακτήσεις σμίγουν σε μια δίνη...

Σημασία δεν έχει ότι είναι ο ανηψιός μου...

...αυτός που παίζει ντράμς αλλά ότι παρακολουθούμε μια καλή στιγμή ενός εκκολαπτόμενου monster drummer! His teachers say so, 'cause now he's just 13teen...
Αμφιθέατρο γυμνασίου στην Φλόριντα, 2007, το όνομα του γκρουπ: Entasis. Όλοι κάτω των 14.

Αχιλλέας: ο πρώτος αρνητής στράτευσης

Σε σχόλιο της σελίδας 113 του βιβλίου Ι: Οράτιος, Οι Ωδές, μπορεί να διαβάσει κανείς:

"Όταν άρχιζε ο τρωικός πόλεμος, η μητέρα του Αχιλλέα, η Θέτις, γνώριζε ότι ο γιός της θα έχανε τη ζωή του σ' αυτόν τον πόλεμο. Γι' αυτό τον έστειλε στην Σκύρο, όπου κρυβόταν ντυμένος γυναικεία ρούχα ανάμεσα στις θυγατέρες του βασιλιά του νησιού Λυκομήδη. Μολαταύτα κάποια μέρα έφτασε στην Σκύρο ο Οδυσσέας, μεταμορφωμένος σε γυρολόγο, και ανακάλυψε τον Αχιλλέα με το παρακάτω τέχνασμα. Μέσα σε γυναικείες πραμάτειες έκρυψε μερικά όπλα, για τα οποία ο Αχιλλέας έδειξε μεγαλύτερο ενδιαφέρον και άρχισε να τα περιεργάζεται. Έτσι προδόθηκε στον Οδυσσέα ποιος ήταν.

Σημειώνουμε πως αυτή η μορφή του μύθου, με την αφήγηση για τον κρυμμένο Αχιλλέα, ανήκει στην μεθομηρική παράδοση και προήλθε πιθανόν από τα Κύπρια έπη ή από την Μικράν Ιλιάδα. Την μορφή αυτήν του μύθου πραγματεύθηκε στην τραγωδία του Σκύριαι ο Ευριπίδης, απόσπ. 684"

Θαυμάσια! Η Θέτις, τι Θεά! Ο Αχιλλέας αρνητής στράτευσης! Και με τί τρόπο! Και ο Οδυσσέας ως πολυμήχανος στρατολόγος! Αριστούργημα!
Διηγώντας το οι προγονόπληκτοι ελληνολάτρες να κλαίνε...

Με το μυαλό στον αστυνομικό κλοιό γύρω από τον καταυλισμό των αφγανών και ιρακινών προσφύγων στην Πάτρα