Περίεργο πράγμα πόσο ελάχιστη επαφή με την πραγματικότητα έχουν οι γυναίκες. Ζουν στο δικό τους κόσμο, ένα κόσμο που ποτέ δεν υπήρξε και ούτε μπορεί να υπάρξει ποτέ. Παραείναι όμορφος, κι αν επιχειρούσαν να τον φτιάξουν στ’ αλήθεια, θα κατέρρεε πριν από το πρώτο ηλιοβασίλεμα. Κάποιο καταραμένο δεδομένο, με το οποίο εμείς οι άνδρες συμβιώνουμε θαυμάσια από καταβολής κόσμου, θα ξεπηδούσε και θα τον έκανε θρύψαλα.
(Τζ. Κόνραντ, η καρδιά του σκότους)
Γυναίκες, σας περιγράφουμε όπως μας αρέσει
κι εξοργιζόμαστε που δεν χωράτε στις περιγραφές μας
(Τ. Πατρίκιος, Θάλασσα επαγγελίας)
Τους αποκάλυψε ακόμη ότι, όταν οι ψυχές υποχρεωθούν να εμφυτευτούν σε σώματα –σε σώματα που δέχονται προσθήκες και υφίστανται απώλειες-, αρχικά θα αναγκαστούν να εξοικειωθούν με την κοινή σε όλες τις ψυχές δυνατότητα της αίσθησης που προκαλείται από βίαια ερεθίσματα` έπειτα θα έρθει ο έρωτας, ανάμικτος με ηδονή και λύπη, μετά ο φόβος και η οργή, μαζί με όσα τα συνοδεύουν και όσα είναι αντίθετα. Και αν καταφέρουν να επιβληθούν σε αυτά τα πάθη, θα ζήσουν ακολουθώντας τον σωστό δρόμο` αν όμως νικηθούν από αυτά, θα ξεστρατίσουν. Όποιος ζήσει σωστά τον χρόνο που του αναλογεί θα επιστρέψει στην έδρα του συγγενούς του άστρου και θα έχει εκεί ευτυχισμένη ζωή. Όποιος όμως αποτύχει θα μεταβληθεί με τη δεύτερη γέννηση σε γυναίκα. Αν συνεχίσει και πάλι στον κακό δρόμο, τότε, ανάλογα με το είδος της κακής του διαγωγής, θα παίρνει συνεχώς ζωικές μορφές που χαρακτηρίζονται από το ανάλογο είδος κακίας.
(Πλάτωνας, Τίμαιος, 42b)
Η Πύρρα είναι μια εταίρα, είναι μια γυναίκα, είναι η επικίνδυνη θάλασσα. Οι εραστές της είναι οι ναύτες που ταξιδεύουν στα νερά της. Η εύνοια της είναι η αύρα που φυσά ανάλαφρα, αλλά μπορεί να γυρίσει από στιγμή σε στιγμή σε άγρια θύελλα. Η Πύρρα σε όσους δεν την ξέρουν καλά γυαλίζει, όπως όταν λάμπει στον ήλιο μια άγνωστη θάλασσα και εξαπατά το νεαρό ναύτη. Οι μαύροι άνεμοι καραδοκούν ωστόσο πίσω από το ωραίο πρόσωπο της θάλασσας. Το παιδί, που ανίδεο δεν τους περιμένει, προορίζεται να γίνει θύμα ενός νέου ναυαγίου. Ο ποιητής, ναυαγός ο ίδιος κάποτε, σώθηκε ευτυχώς από μια τέτοια θύελλα.
(Σχόλιο και ερμηνεία στην 5η ωδή: Πύρρα, του Οράτιου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου