άχρηστος νιώθω
ανίκανος παραλυμένος
σαν ένα σκυλί στην άκρη του πεζοδρομίου
που επεξεργάζεται ακίνητο την ανατομία του
σε ένα ξεκοιλιασμένο από τα αυτοκίνητα
πτώμα ενός άλλου σκυλιού
ας το ομολογήσω έστω και τώρα ότι
πάντα λοιδορούσα τους λυτρωμένους
είτε αυτούς που δεν διστάζουν να δείχνουν
τα εντόσθια τους στον κόσμο
είτε τους φιλεύσπλαχνους νοσοκόμους τους
από την περιέργεια έως τον κυνισμό
η ιστορία του βλέμματος μου
γράφτηκε πίσω από τις γρίλιες
εκεί που εκδικούμαι το λυτρωμό
αυνανιζόμενος, βιαζόμενος
και βιάζοντας
τα σύνορα του μικροαστού
είναι στις γρίλιες
η ανάσα του είναι το αεράκι
που φέρνει τα μαντάτα της γειτονιάς
γλύφει το μωσαϊκό
και προκαλεί ελαφρό ανέμισμα
στην κουρτίνα του σαλονιού
και η ελπίδα του
η φαιδρή σιγουριά
ότι αυτουνού "ποτέ δε θα του συμβεί"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου