Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

ένα μικρό αντιπροσωπευτικό κομμάτι του "πλούτου" της ΚΝΕ...

Γράφει ο σημερινός Ριζοσπάστης:

"Μαθητές και μαθήτριες από Αθήνα και Πειραιά ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΚΝΕ
(σ.σ. την Κυριακή 24 Οκτώβρη) και πήραν μέρος σε εκδήλωση που εντάσσεται στο πλαίσιο της πολύμορφης διαρκούς προσπάθειας της ΚΝΕ να φέρει σε επαφή τους νέους με την ιστορική αλήθεια, να αντλήσουν από αυτή διδάγματα και δύναμη για τους αγώνες. Το θέμα ήταν «Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος μέσα από τα σχολικά βιβλία».Στα διδάγματα που μεταφέρονται από το «τότε» στο «τώρα», στις διαχρονικές ευθύνες του εκμεταλλευτικού συστήματος που γεννά τους πολέμους, στην ανυπέρβλητη προσφορά του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και του κομμουνιστικού κινήματος σε όλες τις χώρες στην Αντιφασιστική Νίκη αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Διονύσης Αρβανιτάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του Κόμματος. Μίλησε στο νεανικό ακροατήριο για τις συνθήκες που οδήγησαν στον πόλεμο, τις αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών, τη θέση της ΕΣΣΔ και τη στάση του ελληνικού λαού και του ΚΚΕ. Ανάμεσα σε άλλα σημείωσε ότι «το ΚΚΕ, όπως και κάθε κομουνιστικό κόμμα στη δική του χώρα, πρωτοστάτησε στην πάλη και ενάντια στο φασισμό και ενάντια στη στρατιωτική επίθεση από πλευράς του φασισμού και ταυτόχρονα υπεράσπισε τη Σοβιετική Ενωση, τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία. Ηταν μια συνεπής αντιιμπεριαλιστική διεθνιστική στάση, όπως ήταν και η πάλη του σοβιετικού λαού και του Κόκκινου Στρατού»

Τα κνιτάκια λοιπόν στο πλαίσιο της αποκατάστασης της αλήθειας από το Κόμμα ΔΕΝ έμαθαν γιατί ο κόκκινος στρατός σταμάτησε στην Βουλγαρία ΟΥΤΕ για το περίφημο "αριστερό περιθώριο" του 10% που συμφώνησε ο Στάλιν με τους καπιταλιστές αλλά "αντιφασίστες" συμμάχους του για την Ελλάδα. Και το ρεπορτάζ κλείνει:

"Ενα μικρό αντιπροσωπευτικό κομμάτι από τον πλούτο της καλλιτεχνικής δημιουργίας που γέννησαν οι αγώνες παρουσίασε η Ορχήστρα της ΚΝΕ, αποδίδοντας «με ψυχή» αντάρτικα και πολιτικά τραγούδια. Παράλληλα, νέοι μαθητές πλαισίωναν το καλλιτεχνικό πρόγραμμα διαβάζοντας στίχους του Μπρεχτ, του Ρίτσου, του Τάσου Λειβαδίτη, από το Θέατρο στο Βουνό, τον όρκο του μαχητή του ΔΣΕ, κείμενα του Νίκου Ζαχαριάδη και από την απολογία της Ηλέκτρας Αποστόλου"

Τώρα μάλιστα! Βάρκιζα; Ποιά Βάρκιζα;

Δεν υπάρχουν σχόλια: